Az majmuai "Yak qalam rushnoi"

ТАРЧУМАХО АЗ АШЪОРИ ШУАРОИ ГАРБ


  (Барои маслихати муфидашон
 дар тарчумаи шеърхо ба тарчумон
ва шоири самаркандй Акбар Пирўзй, 
хусусан ба устоди забони англисй 
Роберт Клайн ташаккур баён мекунам.)



  
ФРЭНСИСИ ЭССИСИИ МУКАДДАС
ДУОГУ БАХРИ ОСОИШ ВА МУХАББАТ
Худовандо, бисоз асбоби осоиши худ  
  манро,
Бифармо, то бикошам чои кина тухмахои 
  ишк;
Ба чои ранчу озор- авфу бахшоиш,
Ба чои шубхаву шак -тухмаи имон,
Ба чои ноумедихову яъс- уммед,
Ба чои тирагихо равшаноиро,
Ва шодиро ба чои тухмаи хирмон.
 
Аё раббам, бифармо, то набошам ин 
  кадар толиб,
Тасаллоро, магар бошам тасаллибахш,
Факат худро, магар то дигаронро беш
  бошам аз паи фахмиш.
Магар то дигаронро беш шавам  
  дўстдортар аз хеш

Азеро дар хамин бахшоиши моён бувад 
  бахшиш
Ва омурзида хастем мо дар омурзиш.
Ва дар марг аст хаёти човиду зоиш.

ST. FRANCIS Of ASSISI (1182-1226)
PRAYER ON PEACE AND LOVE
Lord, make me an instrument of your peace,
Where there is hatred, let me sow love;
...where there is injury, pardon;
...where there is doubt, faith;
...where there is despair, hope;
...where there is darkness, light;
...where there is sadness, joy;

O Divine Master, grant that I may not so 
much seek
...to be consoled as to console;
...to be understood as to understand;
...to be loved as to love.

For it is in giving that we receive;
...it is in pardoning that we are pardoned;
...and it is in dying that we are born to 
  eternal life.
  
****
ВИЛЬЯМ ШЕКСПИР
СОНАТАИ 17
Байтхоямро кй хохад кард бовар окибат рузе,  
То фарохам гашта аз таърифи арзиши сазоворат.  
Асли хуснатро набитвонад, ки бинмояд зи ту аммо,  
Байтхои ман, ки хамчун турбате андар ба худ дорад.  
Метавонистам агар гирам ба тасвир хусни чашмонат,  
Дар шумори бехтарини бехтарон зебоии зотй.  
Шоядам ояндагон гуянд, ки «ин шоир чй каззоб аст,  
Кай тавонад чехраи хокй шавад ранги самовотй».  
Ин мабодо, то шавад беэътино чун харзагуи пир  
Зардгун авроки ашъорам, ки харчи хаст, моли туст.  
Ё шавад бехуда хамчун харзахои шоире мачнун,  
То нагуянд «як навои кухнае-андозае аз уст»
Аз казо мебуд агар фарзанди ту андар хаёт, албат,  
Менамудй зиндагй дар байти ман, дар насли 
  фарзандат.

WILLIAM SHAKESPEARE(1564-1616)
SONNET 17
Who will believe my verse in time to come,
If it were fill'd with your most high deserts?
Though yet, heaven knows, it is but as a tomb
Which hides your life and shows not half your parts.
If I could write the beauty of your eyes 
And in fresh numbers number all your graces, 
The age to come would say 'This poet lies:
Such heavenly touches ne'er touch'd earthly faces.'
So should my papers, Yellowed with their age
Be scorn'd like old men of less truth than tongue,
And your true rights be term'd a poet's rage.
And stretched metre of an antique song:  
But were some child of yours alive that time,
You should live twise; in it and in my rhyme.
  
****
  КРИСТИНА РОЗЕТТИ
  ЗОДРУЗ

Дили ман гуиё мурге хушилхон,
Нихода лона андар шохи шодоб.
Дили ман гу, дарахти пурбари себ.
Хамоил шохаш аз боре беосеб.
Кашад то накшае алвон бар мавч
Бувад дил заврак андар бахри ором.
Бувад хушхол калбам нисбати ин,
Азеро омада суям дилором.

Биёро маснад аз абрешиму пар,
Бипушон махмале лоики султон.
Анору кафтарон хаккокй бинмо,
Ва товусонро хам ба сад чашмон.
Давонаш зархалу ангур - симгун,
Ба баргонаш,- гули манзури султон.
Азеро зодрузи умри ман аст,
Чу суям омада, ин суй чонон.


  CHRISTINA ROSSETTI(1830-1894)
  BIRTHDAY
My heart is like a singing bird
Whose nest is in a watered shoot;
My heart is like an apple tree
Whose boughs are bent with thickset fruit;
My heart is like a rainbow shell
That paddles in a halcyon sea;
My heart is gladder than all these
Because my love is come to me.
Raise me a dais of silk and down;
Hang it with vair and purple dyes;
Carve it in doves and pomegranates,
And peacocks with a hundred eyes;
Work it in gold and silver grapes,
In leaves and silver fleurs-de-lys;
Because the birthday of my life
Is come, my love is come to mе.
  
****
  РОБЕРТ БЭРНС
САДБАРГИ АРГУВОНЙ

Вах, чи ишке, к-аргувонй мисли гул
Дар тамузе чилвагар аз нав ба ноз.
Вах, чи ишке, дар хавое дилнишин
Гўиё ширин ба ракс андар ба соз.
 
То сапеду хушгилй ту, он кадар 
Ман гирифторам амик бар ишки ту.
Чони ман, як умр махбуби манй,
То бихушкад оби дарё, оби чу.

То бихушкад оби бахру чу, дилам,
Сангхоро об бинмояд чу шед.
Чони ман як умр махбуби манй,
То даме з-умр аст пайдо, эй умед:

Хуш бимонй, дилбари танхои ман,
Хуш бимонй андар ин фосила, хуш.
Боз хохам гашт сўят, ишки ман,
Дах хазорон гар манозил, хайрхуш!
  
  A Red, Red Roze
O, my Luve's like a red, red rose,
That's newly sprung in June.
O, my Luve's like a melodie
That's sweetly play'd in tune.

As fair as thou, my bonnie lass,
So deep in luve am I;
And I will love thee still, my dear,
Till a' the seas gang dry.

Till a' the seas gang dry, my dear,
And the rocks melt wi' the sun:
I will love thee still, my dear,
While the sands o' life shall run:

And fare thee well, my only luve!
And fare thee well, a while!
And I will come again, my luve,
Tho' it ware ten thousand mile.  
  
  ****
ЭМИЛИ ДИККИНСОН
БИЁ ОХИСТА-ОХИСТА

Биё,
Охиста-охиста,
Адан (боги бихишти ман),
Лабонатро,
 лабони нотакрори туро
Мебусаму
Шармида 
 аз ёсуманонат мечашам кадре.
Ба сони оруе хаста,
Ба даст оварда дер гули умедашро,
Зада пар-пар бо виззос
 ба даври ошёни хеш,
Намуда шахд зам бо шахд, дар оташ,
Ва чон дода
Дар ин мархамаш
 охиста-охиста!


EMILY DICKINSON(1830-1886)
COME SLOWLY
Come slowly,
Eden
Lips unused to thee.
Bashful, sip thy jasmines,
As the fainting bee,
Reaching late his flower,
Round her chamber hums,
Counts his nectars -alights,
And is lost in balms!

 ****
ЭНН БРЭДСТРИТ 
БА ШАВХАРИ АЗИЗУ ДУСТДОШТААМ
Будй ду дил замоне як, замони мо шудй бешак,
Хабиби зан шудй гар мард, хамоно ту будй бешак.
Агар будй хамеша завчае хушхоли марди худ,
Киёси ман намо, эй зан, агар битвонй бахти худ.
Ба сони кони тилло, балки болотар аз он ишкат,
Ва ё аз махзани Машрик, волотар зи хар сарват.
Чунон аст ишки ман,- конеъ нахохад сохт дарёхо,
Ва не дигар, вале ишкат каноат медихад танхо.
Чунон аст ишки ту, чоно, ба посухаш чихо гўям,
Самоят сарфарозихо намояд, ин дуо гўям.
Биё, холо намоем устуворй дар мухаббатхо,
Замоне зиста битвонем, напояд дер умри мо.

ANNE BRADSTREET (1612-1672)
TO MY DEAR AND LOVING HUSBAND
If ever two were one, then surely we.
If ever man were lov'd by wife, then thee.
If ever wife was happy in a man,
Compare with me, ye women, if you can.
I prize thy love more than whole Mines of gold
Or all the riches that the East doth hold.
My love is such that Rivers cannot quench,
Nor ought but love from thee give recompetence.
Thy love is such I can no way repay.
The heavens reward thee manifold, I pray.
Then while we live, in love let's so persever
That when we live no more, we may live ever.
  







--
-D