Гамхои бемарг

Шинос шавед : Ярашев Шариф Чумъазода 12 марти 1986 дар дехаи Даштии нохияи Дехконободи вилояти Кашкадарё дар оилаи омузгор ба дунё омадааст. Аз соли 2003 то соли 2007 дар факултаи филологияи точики Донишгохи давлатиии Самарканд тахсили илм намудааст. Алхол дар мактаби раками 56-и нохия аз фанни забон ва адабиёти точик дарс мегуяд.
Аз солхои донишчуй ба шеъргуй чиддан пардохтааст. Асосан дар мавзуи ошикона шеър мегуяд.Дар шеърхое, ки аз эчодиёти у дар даст дорем, буи яъсу навмедй меояд, ки бо вазъи кунунии рухии у вобастагй дорад. Бо вучуди ин дар киёс аз шеърхои пешини шоир метавон гуфт, ки хунари эчодии у сайкал ёфта истодааст, хаёли шоиронааш боли парвоз мекушояд.
Дар ин даста аз шеърхояш шоир хеле эхсосотй аст, аз ин ру баъзе носуфтагихо дар шеър пайдоанд. Мо бо умеди камоли эчодии шоирона дар зер чанд намунаи шеъри Шарифро меоварем.

Шеъргунаҳои гиря
Давоти дидаи худро,
Ба нўги килки мижгонам,
Бурун орам
Ба рўи сафҳаи урёни рухсор,
Кашонам
Ки то шеъргунаҳои гиряи ман,
Бимонад то абад
то човидонҳо…
Ба зўри сўзани мижгон,
Ба тасбеҳи сиришки худ,
Кашам ман риштае аз нур,
Ки то ҳар як намози ман,
Бигардад лоиқи пазруфт!

Мову ту
Умре ба ёди хамдигар,
Аз ҳам чудо,
танчудову
дилчудо,
Нолем ба даргоҳи Худо.
Шояд , ки рўзи вопасин,
Роҳи мову рўҳи мову хоки мо
Бо ҳам биёмезад Худо!
Хаёлвора
Шабонгоҳон нишаста гунгу хомўш,
Суруди дояи ғамро кунам гўш.
Зи лавҳи хотири худ гашта пас гумм,
Зи ёди зиндагй гардам фаромўш.
Ва моҳи пайкарашро дар шаби мў
Ба дастони хаёл гирам дар оғўш.
Ва ё бо ту нишаста то дами субҳ,
Шароби чоми лабҳоят кунам нўш.
Чу бо ту бошам андар вопасин дам,
Бипўшонам ду чашмонам дар оғўш.

Ғамкушта
Рафтй ба дуриҳои дур,
Эй дилбари ғамкуштаам.
Аз ту чудову аз ту дур,
Дар байти хуноғуштаам.

Аз сўи хобҳо то ба ҳеч,
Рафтй чаро, рўъёи ман.
Чун лаҳзаҳои даргузар,
Гумгашта аз дунёи ман.

Ҳар дам, ки бо ту зистаам,
Аз ту набитвонам зудуд.
Ин дам, ки бе ту зиндаам,
Бигрехтаам аз худи худ.

Бе ту дар ин саҳрои ғам
Ман гўшанишинам кунун.
Ман хаймашин Яъқубвор,
Ман дилфигорам аз чунун.

Хоҳам шароби бўсаҳо,
Аз он лабони нўши ту.
Осуда гардам пас шабе
Як лаҳза дар оғўши ту.

Узри дер…
Чаро аз дидаҳои кўр
Нигоро акси худ чустй?
Магар аз дидаи ман ёр,
Ҳамоно дасту дил шустй.

Дигар аз дидаи камбин
Мачўям бо нигоҳи сард.
На бе ту гаштаам ман дер
На беандўҳаму бедард.

Чаро аз ман гурезонй?
Ба сони ҳар дами умрам.
Биё ҳар лаҳза бо ман шин
Ба сони ҳар ғами умрам.

Биё дар ин дами кўтоҳ
Дили худ бо ҳам омезем.
Ки то беранчи дил зистан
Ману ту ҳам биомўзем.

Насиби одамй, эй гул
Зи ин дунёи пурсавдо.
Фақат марг асту бас охир
Дигар ҳеч асту нопайдо.

Туро ранљонда бошам гар
Бубахшо узри дерамро.
Бубахшо бори дигар ту
Ба ман илҳому шеърамро…

Қотил
Пеши меҳроби лаби ту бо суљуд,
Марг мехоҳам ба қасди љони худ.
То ки чоно, бо ҳама буду набуд,
Қотили лабҳои хомўши туам.

Бо ту дидам ман ҳама ин дидаҳо,
Лек набинам бе ту ҳељ нодидаҳо.
То ки бо заҳроби ашки дидаҳо
Қотили чашмони нимпўши туам.

Синаро бо теғи оҳат медарам
То варо бозори ғамҳо мебарам.
То ки он чо аз ғами ту мехарам
Ошиқи ҳар лаҳза майнўши туам.

Боғи умри ман чу гардад тирамоҳ
Рўзи ман чун шоми ғам гардад сиёҳ.
То ки сўи роҳи ту бо ҳар нигоҳ
Ташнаи дидори оғўши туам.

Бе ту андар нимароҳам, нимароҳ
Пурхатову иштибоҳу пургуноҳ.
То нагирй ту маро андар паноҳ
Қотили хотирфаромўши туам


--
-D